از خودم پرسیدم دوست خوب کیه؟
آیا اونی که از بچگی باهات بزرگ شده، تو غم و شادیت باهات بوده و از سیر و پیاز زندگیت خبر داره، دوستته؟
جوابم علیرغم میلم منفی بود، اینکه یکی رو ببینی که با هر دلیل به خیال اینکه تو نیستی با اونی باشه که نبودنش آرزوته و اون همون دوستت باشه، جوابم رو مقداردهی False کرده بود، متغیری بود ثابت!
پس دوست کیه؟
این چیزی بود که چند شب بهش فکر کردم و تنها به یک نتیجه رسیدم،
دوست اونه که با عقل انتخاب شه، نه از روی اجبار،
اونی که با عقل همراهت بشه تو غم و شادیت باهات خواهد بود، از سیر و پیاز زندگیت با میل خودت باخبر خواهد شد + همیشه بهترین راه رو بهت پیشنهاد خواهد کرد.
اینو هم فهمیدم که دوست خوب تو کل عالم برا هر نفر یکی دو تا بیشتر نیست، چون اگه میخواست بیشتر باشه، همه میرفتن تا نامرد رو بشناسن، دیگه دنبال دوست خوب نبودن.
+
حتی اونی که اینترنتی برات همراه خوبی باشه، بدون هیچ توقعی، حتی اینکه بهش توهین کنی و تنها تو رو به خدات ارجاع بده، بازم یه دوست خوبه.
یه دوست خوب، همیشه یه دوست خوبه!