روزگاری و روز گاری

دقیقا خودم نشسته ام دارم پست های وبلاگ رو دونه به دونه میخونم و خاطره هام رو مرور میکنم، خیلی چیزها برام زنده شد و علاوه بر اون خیلی چیزها رو فهمیدم.

یاد روزایی که شخصی به نام آرزو رو دوست داشتم (و البته بین خودمون بمونه دارم)، یاد روزایی که نفهمیدن اینکه من کیم برام خیلی مهم بوده، یاد روزایی که بچه گونه مینوشتم و ... .

فهمیدم که همه چیز اون جوری نیست که من می بینم، فهمیدم که خیلی از عکس های وبلاگم به علت نامردی گیگاایمیج دیگه باز نمیشه (از رو سرورش پاک شده)، فهمیدم که دنیا چقدر ناجوانمردانه قشنگه و ... .

و یه چیز دیگه که دیشب فهمیدم اینه که آرزو عقد کرده و الان دقیقا من ، به قول معروف :

خنده تلخ من از گریه غم انگیزتر است                    

                    کارم از گریه گذشته است، بدان میخندم

حالا جالب اینجاست که امیدی هم نداشتم ولی باز کار دله دیگه.

برنامه کاریمم اینه که الان میرم یه سر فرندفید، بعدم میرم سر درس، فک کنم فقط فعلا تنها امید زندگیم همین درس باشه.

شما هم دعا کنید.

خدا را برای داده هایمان عبادت کنیم، نه داشته هایمان.